O dwóch rozmowach, które toczymy całe życie - filozofia Kanta
- renataolszewska22
- 6 dni temu
- 2 minut(y) czytania
Między gwiazdami a sumieniem – o dwóch rozmowach w świetle filozofii Kanta
Są takie rozmowy, które nie dzieją się na głos, a jednak trwają w nas nieustannie. Wypełniają niewidzialną przestrzeń między myślą a uczuciem, między zewnętrznym światem a naszym najgłębszym wnętrzem. To dialogi, do których rzadko siadamy z pełną uważnością, a jednak powracamy do nich w chwilach zwątpienia, zachwytu czy przemiany.
Jedna z tych rozmów biegnie w górę. W stronę tajemnicy życia, w stronę nieba – źródła zachwytu, w którym filozofia od wieków szuka odpowiedzi na pytanie o sens istnienia.
Druga rozmowa biegnie w dół. Do środka. Do tego miejsca, gdzie zaczyna się prawda o nas samych – tej prawdy, którą bada nie tylko psychologia, ale i filozofia moralna. To rozmowa z tym, co niewygodne, intuicyjnie prawdziwe, a czasem trudne do przyjęcia — rozmowa z własnym sumieniem.
Obie te rozmowy – z nieskończonym wszechświatem i z intymną głębią człowieczeństwa – zbiegają się w miejscu, które genialnie uchwycił Immanuel Kant, jeden z największych myślicieli w historii filozofii. W słowach, które stały się ponadczasowym mostem między kosmosem a etyką, Kant napisał:
„Dwie rzeczy napełniają mój umysł coraz to nowym, rosnącym podziwem i czcią: niebo gwiaździste nade mną i prawo moralne we mnie.”
Ta sentencja streszcza całą esencję filozofii Kanta – napięcie między światem zewnętrznym a wewnętrznym życiem człowieka. Z jednej strony bowiem jesteśmy częścią wszechświata niepojęcie większego od nas, z drugiej – nosimy w sobie zdolność do moralnego wyboru, wolnej woli, refleksji i zmiany.
Tajemnica przestrzeni prawdziwej dojrzałości - filozofia życia.
Między zachwytem nad wszechświatem a odpowiedzialnością za siebie i innych rodzi się przestrzeń prawdziwej dojrzałości. To właśnie ona – jak chciał Kant – pozwala nam żyć nie tylko dobrze, ale i prawdziwie.
Dlatego zapraszam Cię na dwuczęściową podróż – w duchu filozofii Kanta, psychologii głębi oraz refleksji nad tym, jak łączyć zewnętrzną nieskończoność z wewnętrzną prawdą.
🔹 15 listopada – część I: Niebo gwiaździste nade mną
🔹 22 listopada – część II: Prawo moralne we mnie
Czy chcesz wyruszyć razem ze mną?
Czekam na Ciebie. Podążaj za prawdziwą mądrością w stronę sensu.
Śledź kolejne wpisy na blogu oraz na moim FB.
Bibliografia
Kant, I. Krytyka praktycznego rozumu. Warszawa: PWN, 1984.
Fromm, E. Mieć czy być?. Poznań: Rebis, 2019.
Frankl, V.E. Człowiek w poszukiwaniu sensu. Warszawa: Wydawnictwo Czarna Owca, 2019.
Buber, M. Ja i Ty. Warszawa: Wydawnictwo KR, 1992.
Yalom, I. D. Patrząc w słońce. Jak przezwyciężyć grozę przemijania. Poznań: Rebis, 2016.
Komentarze