Zdeterminowani rodzice kompulsywnie skupiają się na osiągnięciu swoich celów. Ciągle próbują wszystko udoskonalić, nie wyłączając własnych dzieci. W dążeniu do doskonałości nie mają czasu aby okazać im prawdziwą empatię, usiłując rządzić ich życiem, kontrolując je i wtrącając się w ich sprawy.
Zdeterminowani rodzice to grupa, która sprawia wrażenia najbardziej normalnej czy wręcz nadzwyczaj zaangażowanej w życie swoich dzieci. Jednak gdy przyjrzymy się nieco uważniej, odkryjemy niedojrzałość, tych powszechnie szanowanych ludzi, w ich sposobie w jaki wypowiadają się na temat innych osób. Każdemu są w stanie coś wytknąć. Każdego skrytykują.
O ich nadmiernym skupieniu na sobie świadczy to, że w ich przekonaniu wiedzą, co jest „dobre” dla innych.
Zamiast akceptować autonomiczne zainteresowania i drogi życiowe swoich dzieci, wychwalają je wybiórczo i zachęcają do tego, co pokrywa się z ich własnymi planami.
Zdeterminowani rodzice zwykle wychowywali się w środowisku, w którym nie zaspakajano potrzeb emocjonalnych. Zamiast oczekiwać, że ktoś się nimi zaopiekuje, nauczyli się radzić sobie samodzielnie. Często dochodzą do wszystkiego własną pracą i są dumni ze swojej niezależności. Obawiają się jednak że ich dzieci nie osiągną sukcesu i przyniosą im wstyd. Nie potrafią zaoferować bezinteresownej akceptacji.
Cele są dla nich ważniejsze niż uczucia, Twoje uczucia.
Zdeterminowani rodzice sprawiają, że ich dzieci czują się nieustannie oceniane. Za przykład niech posłuży ojciec zmuszający dzieci, żeby ćwiczyły w jego obecności grę na fortepianie, aby mógł wytykać im błędy. Taki nadmierny nadzór, zniechęca do zwracania się do dorosłych o pomoc w jakiejkolwiek kwestii.
W rezultacie jako dorosły możesz mieć opór przed nawiązywaniem więzi z innymi ludźmi, jak również mieć trudności z proszeniem o pomoc. Może brakować Ci też wewnętrznej motywacji lub wręcz zmagasz się z depresją.
